Luke Philbrick and The Solid Gone Skiffle Invasion (UK) Skiffle - Dixie - Blues - Folk - Gospel Pallieter Café Herselt (24-07-2022) reporter & photo credits: Freddie info club: Pallieter Café info band: Luke Philbrick © Rootsville 2022

'Luke Philbrick and The Solid Gone Skiffle Invasion', en laten we beginnen dat dit zowaar een van de betere concerten was die we in 2022 reeds konden beleven. Gelukkig was er een grote delegatie aanwezig van de 'Gevarenwinkel' familie zodat we samen getuige konden zijn wat hier op deze zomerse zondag afspeelde in 'Pallieter Café' van den Hans. Kortweg samen te vatten in drie letter, TOP.

Skiffle was in de 50-ties enorm populair in het Verenigd Koninkrijk, in die mate zelfs dat de 'Big Four' aka 'The Beatles' onder 'The Quarrymen' als skiffle groep begonnen. Wij leerden in de jaren 60's en 70's skiffle kennen via Ferre Grignard. Skiffle is een muzieksoort die in de jaren twintig en dertig in New Orleans ontstond en afgeleid was van Dixie, Folk, Blues en Jazz. De traditionele skifflebands bedienen zich van voornamelijk huishoudelijke artikelen om op te spelen zo als het washboard. Daarnaast zijn een akoestische gitaar  samen met een  banjo gebruikelijke begeleidingsinstrumenten. Dus zijn we op deze 'hete' zondag klaar voor deze infuus van diverse stijlen.

Luke Philbrikck wist zich meteen bij aankomst te onderscheiden dat hij in de keuken begon te rammelen met potten en pannen en dit was niet om een instrumentarium samen te zoeken meer gewoon om te kokkerellen, en zo kraag Hans ook nog eens warm eten op een zondag. Een zondag die in het teken zou staan van Blues, Folk, Dixie maar vooral ook van veel Gospel, en dit net nu de dorpsherder van Herselt niet aanwezig was.

Luke zelf begeleid zich op dobro, banjo, gitaar maar blijkt later dat zowat geen enkel snaarinstrument geheimen kent voor hem. De 'Solid Gone Skiffle Invasion' dat zijn Anthony Grant op klarinet, saxofoon en fluit, Glen Miles op de staande bas en Jake Philbrick op Washboard en een stel drums dat hier stond als onderdeel van het meubilair. Afkomstig zijn ze uit de buurt van Bristol en Gloucester (Cathedral) ;-)

Gelukkig groeide het bezoekers aantal gestadig misschien ook onder licht dwang van Nico Gevarenwinkel en last but not least, het bleef hier stil in het café, in die mate zelfs dat de terrasbezoekers bij de eerste tonen van deze 'Luke Philbrick and The Solid Gone Skiffle Invasion' de broeierige hitte binnen kwamen opzoeken, en dit zegt toch al genoeg. Helaas waren er toch nog enkele niet naar het 'Pallieter café' afgezakt onder het moto, wat de boer nie kent, fret 'm nie, maar daar tegenover is er de quote die nog steeds als een paal boven water staat en die is: de afwezigen hadden meer dan ongelijk, allée de muziekliefhebbers dan toch.

Onze muzikale trip op deze zondagavond begon met "The Stolen Generation' en onder de metalen klanken van Luke's dobro, de dromerige geluiden uit Anthony's flute en de zalige harmony backing vocals van Glen en Jake voelden we het tot in onze kleinste teen, dit zat snor. Ook met het skiffle nummer 'Warshaw Goldrush' kon je meteen opmaken dat dit ras muzikanten waren, al leken ze eerder verkleed als straatmuzikanten. Samengevat in zeven letters, SUBLIEM. Met nummers als 'PIG' en 'Angie' leekt het wel of de 'Appalachen' mede door de klimaatopwarming zich hadden verhuist van Noord-Amerika richting Zuid-West Engeland.

Alsof het niet straffer meer kon kwam er in deze 'Skiffle Invasion' nog eens op de koop toe een change over en wisselden Luke en Glen van instrumenten. Als fan van Tom Waits kreeg ik toen haast een muzikaal orgasme te verwerken, en ik wist niet dat dit nog kon :-). Glen bracht toen met die typische zware klankkleur zijn original 'Happy Birthday'. Of er iemand jarig was is niet geweten want we lieten ons met z'n allen meeslepen door hun muziek. As cool as Elvis and Ice Tea, om het met een blues quote te zeggen. Nadien ook nog 'Make It Rain' van die meesterlijke songsmid zelve.

Of het nog intenser kon? Jazeker, want zo begon het gegeven jazz het over te nemen en bracht Glen zo maar out of the blue Nina Simone's 'Feeling Good'. Niet verwonderlijk dat dit een kiekebisj moment was bij mezelf. Komaan gasten, doe eens normaal want ik krijg er tranen van in de ogen door zo te genieten. Of het nu saxofoon of fluit Anthony liet horen dat in zijn bloed het onvervalste DNA zit verweven van een pure jazz muzikant. Zeker wanneer hij zich laat horen op de warme klanken van zijn klarinet, alsof Acker Bilk (1929-2014) on tour was meegereisd. Nog even een stukje op de flute om zowaar bij Ian Anderson het schaamrood op de wangen te laten verschijnen. Vier letters: STRAF.

Nogmaals een change-over bij deze 'Skiffle Invasion' en nam rhythm juggler aka Jake Philbrick een akoestische gitaar ter hand en brengt hij nummers als 'High' en 'Woke Up'. Wij waren in ieder geval meer dan wakker. Hij vond ondertussen ook dat het welletjes was geweest en ging, incluis ontbloot bovenlijf voor de dames, ook nog eens volledig in Skiffle modus door het drumstel te laten voor wat het was en het washboard tot zich te nemen. Ook Luke ging terug naar de echte roots van de skiffle en had tijdens het koken gezien dat er bij Hans nog twee lepels op overschot waren en kwam die zo ook als percussie te gebruiken. 'Stand Tall' werd een stevige afsluiter van een beklijvende eerste set en tall they stood. En het was niet mama Cash maar Ilka en Martine die recht veerden en riepen van...de Delta Saints. Neeje neeje 'Luke Philbrick and The Solid Gone Skiffle Invasion'.

Na een korte onderbreking gingen 'Luke Philbrick and The Solid Gone Skiffle Invasion' verder met wat ze al een uur hadden gedaan en dat was ons van onze sokken blazen. Het hoeft dan ook niet gezegd dat bij de eerste tonen van de gospel traditional 'No More, My Lord' het terug een stormloop naar binnen werd. Ook een rariteit hier in 'Pallieter café'. Ze bleven in het Gospel stramien en uit 'The Book of Exodus 5.0' kregen we zelfs 'Let My People Go' aka 'Go Down Moses'. Na een stukje Klezmer begon bij enkelen de drank te werken en samen met de klarinet van Anthony beleefden we zo terug de avonturen van Rabbi Jacob :-). Mazzeltof!

Een lokale hippie kwam toen pal voor mijn neus zitten met de vermelding as ik in de weg zit moete het zegge. Wel ja! Ook al kreeg Glen het met regelmaat aan de stok men een lampenkap van den Hans toch brachten 'Luke Philbrick and The Solid Gone Skiffle Invasion' onverstoorbaar de African-American spiritual 'Wade In The Water' en kon mijn dag al lang niet meer stuk. Helaas was plots het tweede gedeelte al voorbij. Time flies when you having fun om dan maar met een quote te eindigen.

Al thuis in mijn zetel kreeg ik nog beelden toegestuurd van Hans en hadden deze 'Skiffle Invasion' in een cool down zich plotseling ontpopt tot straatmuzikanten, the real thing. Iets wat zo maar verder ging tot de duisternis kwam te vallen over Herselt. Helaas bestaat hier geen stadsomroeper AKA 'Belleman' anders was er een volksverhuizing tot stand gekomen voor...Those ragged men and their ragged blues, the best thing ever on a sunday...toch als Bram de weg naar huis terugvindt ;-)